۱۴•۷. Optative Mood

The optative mood is used to express a prayer or a wish. Verb phrases in the optative are always in the present or the future.

This mood can only be found with verb phrases in the singular. They are generated by means of conjugation of present participles by optative inflectional suffixes:

خیر نبینی!

به مادرت سر بزنی ها!

بماناد دستی که انگور چید!

مریزاد پایی که در هم فشرد!

Hafez (14th Century AD)

گردِ سر و پایِ تو چو پروانه دوان‌م

بوسی بده‌ای شمع! که در پایِ تو میرام!

Sharafoddin Shafarvai (12th Century AD)

چترِ ظفرت نهان مبینام!

بی رایتِ تو جهان مبینام!

Khaqani (12th Century AD)

As the examples above illustrare, the polarity of these verb phrases coincides with the polarity of their present participles.

The following pints are notable here:

  1. In archaic idioms, the prefix /næ-/ changes into the allomorph [mæ-] in the syntax of the optative:

    ساقیا! آمدنِ عید مبارک بادت

    وآن مواعید که کردی مرواد از یادت!

    Hafez (14th Century AD)

  2. On archaic idioms, verb phrases in the optative can also appear with the enclitical adverb /-ɒ/:

    در این ره گرم‌رو می‌باش! لیک از رویِ نادانی

    نگر مندیشیا هرگز که این ره را کران بینی!

    Sanai (11th and 12th Century AD)


The verb phrase in the 3rd person singular in the optative from the present participle /bov/ (infinitive /budæn/ بودن) is /bovɒd/ بواد:

دی و اورمزدت خجسته بواد!

درِ هر بدی بر تو بسته بواد!

Ferdowsi (10th and 11th Century AD)

However, there are variations of this verb phrase which are more
prevalent, and are generated by means of the following processes:

  1. Losing the optative inflectional suffix /-ɒd/:

    تا بو که یابم آگهی از سایه‌یِ سروِ سهی

    گل‌بانـگِ عشق از هر طرف بر خوش‌خرامی می‌زنم

    Hafez (14th Century AD)

    تا بو که دست در کمرِ او توان زدن

    در خونِ دل نشسته چو یاقوتِ احمریم

    Hafez (14th Century AD)

    بپویم، بو که در گُنجم به کویَ‌ت!

    بجویم، بو که در یابم جمال‌ت!

    Khaqani (12th Century AD)

    که خرّم بوا میهن و مانِ تو!

    به گیتی پراکنده فرمانِ تو!

    Ferdowsi (10th and 11th Century AD)

  2. Elision of the phoneme string /ov/ from the present participle /bov/:

    چشمه‌هاشان جوشان، گاوهاشان شیرافشان باد!

    Sohrab Sepehri (20th Century AD)

    در تنگنایِ حیرت‌م از نخوتِ رقیب

    یا رب! مباد آن که گدا معتبر شود!

    Hafez (14th Century AD)

    نه آرام بادا شما را، نه خواب

    مگر ساختی کینِ افراسیاب

    Ferdowsi (10th and 11th Century AD)

    مهمانِ شاه‌م هر شبی، بر خوانِ احسان و وفا

    مهمانِ صاحب‌دولت‌م،که دولت‌ش پاینده با!

    Rumi (13th Century AD)

Leave a Reply